Uittreksels sectie
Aanwijzingen/Keuzes
Interpositie-artroplastiek is even effectief bij inflammatoire en posttraumatische artritis.3Interpositionele artroplastiek is geïndiceerd voor patiënten met een volwassen skelet tot vrijwel elke leeftijd wanneer de activiteiten van de patiënt zo veeleisend zijn dat prothetische artroplastiek waarschijnlijk zal mislukken. Bij patiënten met ernstige artritis jonger dan 60 jaar moet een interpositionele artroplastiek worden overwogen in plaats van een prothetische vervanging, tenzij er verzachtende factoren zijn.
tegen mededelingen
Er zijn absolute en relatieve contra-indicaties voor tussenkomst van een artroplastiek. De belangrijkste absolute contra-indicatie voor het plaatsen van een artroplastiek is de aanwezigheid van een infectie. De beste behandeling voor infectie is resectie en debridement, en mogelijk een antibiotische voorzetkamer. Alleen resectie voor infectie kan worden aangevuld met het gebruik van dezelfde articulerende externe fixator die wordt gebruikt bij interpositie-artroplastiek, maar niet met het gebruik van een implantaat of interpositie. Het andere gemeenschappelijke absolute
Verhaal
Het verkrijgen van een gedetailleerde medische geschiedenis is essentieel voor een goede besluitvorming en planning. Er moet een tijdlijn van ziekteprogressie en eerdere behandelingen worden opgesteld. Documentatie van een onderzoek naar geschikte niet-chirurgische zorg moet inspanningen voor beugels, veranderingen in activiteiten, veranderingen in levensstijl en medicijnen onthullen. Posttraumatische gevallen vereisen een zorgvuldige evaluatie van de oorspronkelijke laesie (aanwezigheid van een open fractuur, eerdere infecties en eerdere operaties). Zenuwproblemen en eerdere zenuwoperaties
verwachtingen
Verwachtingen van het counselingproces spelen een belangrijke rol bij de tevredenheid van de patiënt en het succes van interpositie-artroplastiek. Het activiteitenniveau van de patiënt is niet zo beperkt als bij een artroplastiek (5 tot 10 pond tillen), maar zwaar lichamelijk werk en zware atletische activiteiten worden niet aanbevolen. Interpositie-artroplastiek blijft een reddingsprocedure en de kans op vroegtijdig falen wordt vergroot door onwil om deze richtlijnen te volgen. Patiënten kunnen zich beter aanpassen
Fysiek onderzoek
Het lichamelijk onderzoek moet beginnen met een zorgvuldige beoordeling van de kwaliteit van de weke delen manchet. Roodheid, zwelling, drainage en vochtophoping zijn infectieproblemen en kunnen preoperatief zuig- en infectiewerk vereisen. De locatie en lijst van eerdere chirurgische littekens en verklevingsgebieden moeten worden genoteerd. In sommige gevallen is overleg met een plastisch chirurg voor preoperatieve flapafdekking geïndiceerd, zeker gezien het feit dat veel patiënten uiteindelijk aanvullende dekking nodig hebben.
Bild
Conventionele röntgenfoto's moeten worden gemaakt met contralaterale film. Belangrijke elementen in beschikbare conventionele afbeeldingen zijn onder meer de kwaliteit van het gewrichtsoppervlak, mate van gewrichtsvernauwing, aanwezigheid/locatie van heterotope ossificatie, mate van hoekvervorming, gewrichtsinstabiliteit en belangrijke gebieden met botverlies.
CT/3D-CT kan nuttig zijn in geselecteerde gevallen wanneer er sprake is van een complexe misvorming en nauwkeurige meting van coronale, sagittale of rotatiedeformiteit vereist is (fig. 1). MRI kan
beslissing/discussie
Zoals bij alle verkiezingsprocedures worden risico's en voordelen zorgvuldig afgewogen. Het is belangrijk dat het doel van de patiënt wordt begrepen en beoordeeld bij het nemen van de beslissing om door te gaan. De duidelijkste manier om ervoor te zorgen dat de behoeften van de patiënt worden begrepen, is door de vraag te stellen. "Als ik alleen pijn kan verlichten maar met beperkte activiteit, of bijna normale activiteit kan toestaan maar wat restpijn heb, welke uitkomst zou je dan verkiezen?" Het antwoord op deze vraag is vaak dat
preoperatieve planning
Dit is een zeer belangrijke stap en moet ervoor zorgen dat het te gebruiken transplantaat beschikbaar is. Onze voorkeur gaat uit naar een allograft van de achillespees.3Het bedekt gemakkelijk de gehele distale humerus en kan worden gebruikt om het herstel van de collaterale banden te versterken. Het is belangrijk om te bespreken of een externe of een interne fixator moet worden gebruikt. Hoewel we nog steeds geloven dat het een grote theoretische en praktische waarde heeft, heeft de ervaring geleerd dat het niet in alle gevallen essentieel is. En toch hebben we het
Procedures7
Positionering wordt bepaald door de positie die wordt gebruikt voor ORIF bij distale humerusfracturen. Wij geven de voorkeur aan de rugligging met de steriele arm gekruist voor de borst.
Afhankelijk van littekenvorming en stijfheid verdient een smalle posterieure incisie van ongeveer 15 tot 20 cm de voorkeur. Zoals bij elke revisieprocedure, zal er een poging worden gedaan om de voorste incisies te gebruiken, maar hierdoor zou de procedure moeten kunnen worden uitgevoerd zonder de blootstelling in gevaar te brengen.
Huidflappen van volledige dikte worden lateraal en mediaal van de epicondylen verhoogd. Uitstekend
vervolgprocedure
Hoewel de patiënt wordt aangemoedigd om dit ledemaat te gebruiken zoals wordt getolereerd, zal er geen formele behandeling worden voorgeschreven, behalve wanneer dat nodig is voor de hand of schouder.
resultaten, verwachtingen
Zoals altijd bij het beoordelen van de resultaten van interpositionele artroplastiek, variëren de indicaties, cohortgrootte, technieken, nauwgezetheid en duur van de surveillance sterk, afhankelijk van het type overheersende pathologie en de overvloed aan bewijsmateriaal. De ingebrachte materialen variëren ook sterk en bestaan momenteel voornamelijk uit cutis, anconeus, fascia lata, faciale triceps en allografts van cutis en achillespees. Een van de interessantste onderzoeken uit Zweden van de afgelopen twee decennia
Diploma
Ernstige artritis bij jonge patiënten is wereldwijd een groot probleem en het is onwaarschijnlijk dat een totale elleboogartroplastiek of -fusie de procedure is die patiënten de duurzaamheid of functie zal geven om aan de behoeften van deze patiëntenpopulatie te voldoen. Idealiter zou behandeling in deze populatie goede functionele resultaten moeten opleveren met goede pijnverlichting zonder bruggen te slaan naar toekomstige interventies. Conceptueel zijn deze resultaten niet indrukwekkend op individueel en objectief niveau
onderzoeks artikel
Het gemuteerde gezicht van centraal botchondrosarcoom. Benchmark-ervaring van 33 jaar op een afdeling orthopedische oncologie in het Verenigd Koninkrijk
Journal of Clinical Orthopedie en Trauma, Vol. 106-111
Bepaling van de variatie in de tijd in de incidentie van de drie meest voorkomende primaire botsarcomen. Gegevens afgeleid van het jaarlijkse aantal verwijzingen naar een grote gespecialiseerde afdeling voor orthopedische oncologie in het VK, met speciale aandacht voor centraal chondrosarcoom. Bespreek hoe de analogie van boerenerfkanker die eerder werd toegepast op bepaalde meer algemene kankers, ook kan worden toegepast op centraal chondrosarcoom (CS) van het bot.
We voerden een retrospectieve beoordeling uit van een geautomatiseerde database die alle centrale kraakbeentumoren (CCT's) van bot identificeerde, inclusief enchondroom- en CS-subtypes, tussen 1985 en 2018 Ewing. Sarcoom.
Er waren in totaal 1.507 gevallen van keizersneden, wat een totale toename van 68% in jaarlijkse bypasssnelheid/incidentie tijdens de onderzoeksperiode liet zien. 68% van de gevallen waren borderline kwaadaardige laesies, nu bekend als atypische kraakbeentumoren (ACT). Het jaarlijkse verwijzingspercentage/incidentie voor dit bedrijf is de afgelopen 30 jaar met 194% gestegen. Daarentegen is het jaarlijkse verwijzingspercentage/incidentie voor osteosarcoom en Ewing-sarcoom de afgelopen 20 jaar stabiel gebleven.
De jaarlijkse incidentie van centraal bot-SC vertoonde een significante toename gedurende de periode van 33 jaar in vergelijking met osteosarcoom en Ewing-sarcoom. Dit geldt met name voor de categorie ACT en komt waarschijnlijk door het toegenomen aantal MRI's, wat wijst op een toename van nevenbevindingen. Het goedaardige tot zeer kwaadaardige spectrum van CGT's past precies in de analogie van de "stalpen" en kan nuttig zijn als verklarend hulpmiddel voor patiënten en clinici die niet bekend zijn met deze ziekten.
onderzoeks artikel
Heeft etniciteit invloed op de resultaten na totale artroplastiek?
Journal of Clinical Orthopedie en Trauma, Vol. 139-1
Het doel van deze studie is om te beoordelen of raciale verschillen van invloed zijn op door de patiënt gerapporteerde uitkomstmaten (PROM's) na primaire totale heup (TPA) en totale knie (TPA) arthroplastiek.
We hebben retrospectief patiënten beoordeeld die primaire TKA of TKA ondergingen met beschikbare PROM's van 2016 tot 2020. THA- en TKA-patiënten werden verdeeld in drie groepen op basis van hun etniciteit: blank, Afro-Amerikaans en andere rassen. Patiëntgegevens, klinische gegevens en PROM-gegevens werden verzameld en vergeleken over verschillende tijdsperioden. Demografische verschillen werden beoordeeld met behulp van Chi-Square en ANOVA. Univariate ANCOVA werd gebruikt om uitkomsten en PROM te vergelijken, rekening houdend met demografische verschillen.
Deze studie omvatte 1999 TKA-patiënten en 1375 TKA-patiënten. In het THA-cohort waren 1636 (82%) blank, 177 (9%) Afro-Amerikaans en 186 (9%) waren andere rassen. In het TKA-cohort waren 864 (63%) blank, 236 (17%) Afro-Amerikaans en 275 (20%) waren andere rassen. De operatieduur verschilde significant tussen de groepen die een THA ondergingen (88,4 vs 100,5 vs 96,1; p<0,001), waarbij Afro-Amerikanen de langste operatieduur nodig hadden. De verblijfsduur verschilde significant in de cohorten THA (1,5 vs. 1,9 vs. 1,8; p < 0,001) en TKA (2,1 vs. 2,5 vs. 2,3; p < 0,001), waarbij Afro-Brazilianen het langst bleven. Kaukasiërs rapporteerden significant hogere PROM-scores in vergelijking met niet-blanken in beide cohorten. Bezoeken aan de afdeling spoedeisende hulp (SEH) door alle oorzaken, postoperatieve gebeurtenissen na 90 dagen (heropnames en revisies) en gereedheid voor ontslag waren niet statistisch verschillend in beide cohorten.
Niet-blanke patiënten vertoonden lagere PROM-scores in vergelijking met blanke patiënten na TKP, hoewel de verschillen mogelijk niet klinisch relevant zijn. De verblijfsduur was significant langer voor Afro-Amerikanen in de ATQ- en TKA-cohorten. Aanvullend onderzoek is nodig om maatregelen te identificeren om raciale verschillen aan te pakken.
Prognosegrad III
onderzoeks artikel
Huidige concepten in distale humerus hemiartroplastiek
Journal of Clinical Orthopedie en Trauma, Vol. 224-230
Multifragmentaire intra-articulaire fracturen van de distale humerus blijven een uitdaging voor patiënten en chirurgen. Interne fixatie met open reductie blijft de gouden standaard, maar is mogelijk niet haalbaar bij oudere patiënten met verbrijzelde fracturen. Er is een groeiende belangstelling voor hemi-artroplastiek als oplossing voor deze gevallen. De huidige ervaring en opvolging zijn echter beperkt. Het doel van deze review is om de huidige concepten in departementale hemi-artroplastiek van de elleboog te beschrijven. We zullen het historische gebruik van deze implantaten bespreken, evenals de fijne kneepjes van modernere apparaten. Vervolgens werken we een chirurgische planning, procedure en technische parels uit. We zullen een revalidatieprotocol presenteren dat door de hoofdauteur is gebruikt en enkele overwegingen voor de toekomst bevatten.
onderzoeks artikel
Een radiografische en klinische vergelijking op korte termijn tussen bicross en kruisbehoudende totale knieartroplastiek. Een retrospectieve case-control studie.
Journal of Clinical Orthopedie en Trauma, Vol. 144-1
Het doel van deze studie was om op korte termijn een vergelijking te maken van klinische en radiologische uitkomsten tussen bicross-retentie (BCR) en cross-retentie (CR) totale arthroplastiek (TKA).
Het cohort bestaat uit 122 patiënten die TKA met PSI ondergaan, gelijkmatig verdeeld over de BCR- en CR-TKA-groepen. Perioperatieve omstandigheden werden geobserveerd en radiologische beelden werden geanalyseerd vóór, 6 weken en 1 jaar na de operatie om verschillen in uitlijning tussen BCR en CR-TKA te kwantificeren. Preoperatief voorspelde inlegzolen werden vergeleken met de geïmplanteerde maat om de voorspellende waarde te bepalen. Bovendien werden in beide groepen de gemiddelde bewegingsuitslag en revisiepercentages bepaald.
Er werden geen significante verschillen waargenomen in het aantal uitschieters in de uitlijning van componenten tussen BCR en CR-TKA. Uitschieters op de heup-knie-enkel (HKA)-as kwamen significant vaker voor (p=0,009) in de BCR-groep (37,7%) in vergelijking met CR-TKA (18,0%). Er werden geen klinisch relevante verschillen gevonden met betrekking tot de voorspellende grootte van de implantaatcomponenten. Er werden geen significante verschillen in revisie- (P=1.000) en ROM-percentages (P=0,425) waargenomen tussen de BCR-groep en de CR-groep na 2 jaar FU.
This study demonstrates that although the PCA axis was not fully restored, the bicross retention surgical technique for BCR-TKA is safe and effective, with clinical and radiographic outcomes comparable to CR-TKA. Randomized clinical trials with longer follow-up PCA axis alignment and clinical parameters are needed to confirm the reported results and should focus on potential leg axis thresholds to define in which patients it can be performed. a BCR TKA. be carried out and used safely.
Retrospectieve case-control studie.
onderzoeks artikel
Huidige concepten in de diagnose en behandeling van tuberculose van het ellebooggewricht
Journal of Clinical Orthopedie en Trauma, Vol. 200-2
De elleboog is een zeldzaam gewricht dat is aangetast door Mycobacterium tuberculosis-infectie. Het is betrokken bij ongeveer 1 tot 5% van alle gevallen van musculoskeletale tuberculose (tbc). Vroege diagnose van tuberculose van het ellebooggewricht kan gemakkelijk over het hoofd worden gezien vanwege een indolent natuurlijk beloop, vertraagde presentatie en verschillende klinische kenmerken. Het uitstellen van de diagnose kan leiden tot onomkeerbare osteoarticulaire vernietiging en verlies van gewrichtsfunctie. Zorgvuldig klinisch onderzoek, adequate beeldvorming, microbiologische en/of histopathologische bevestiging van Mycobacterium tuberculosis-infectie zijn essentieel voor de vroege diagnose van tuberculose van het ellebooggewricht. Voorzichtige en vroege toediening van antituberculeuze therapie kan leiden tot gewrichtsbehoud en een bevredigend functioneel resultaat. In latere stadia van de ziekte kan een operatie nodig zijn om infectiecontrole, correctie van misvorming, instabiliteit en herstel van functie te bereiken.
onderzoeks artikel
Zenuwbeknelling rond de elleboog
Journal of Clinical Orthopedie en Trauma, Vol. 209-2
Beknellingsneuropathie rond de elleboog is een veelvoorkomende oorzaak van invaliditeit in alle leeftijdsgroepen. De belangrijkste zenuwen die door de elleboog lopen zijn de ulnaire, mediane en radiale zenuwen en hun takken. Het cubitaal-tunnelsyndroom, dat resulteert in compressie van de nervus ulnaris, kan vaak gepaard gaan met aanzienlijke pijn, paresthesie of zwakte. Compressie van de mediane en radiale zenuwen rond de elleboog, hoewel minder vaak voorkomend, kan ook aanzienlijke morbiditeit veroorzaken en moet worden overwogen bij de differentiaaldiagnose bij patiënten die klagen over aanhoudende pijn rond de elleboog en zwakte van de onderarmspieren. Elektrodiagnostische onderzoeken kunnen een nuttige aanvulling zijn op klinisch onderzoek om de locatie te lokaliseren en de mate van compressie te kwantificeren. De behandeling moet een poging tot conservatieve behandeling omvatten, en als dit niet het geval is, moet een chirurgische behandeling worden overwogen. We geven hierbij een overzicht van zenuwbeknelling rond de elleboog, inclusief de toegepaste anatomie, etiologie, klinische evaluatie en een overzicht van huidige concepten in chirurgische behandeling.