Weer aan het werk na een operatie voor artrose van het trapeziometacarpale gewricht in verband met de eisen van handenarbeid (2023)

Het doel van onze studie was om in een kadavermodel het effect te onderzoeken van verhoogde hyperextensie van het metacarpofalangeale gewricht (MCP) van de duim op de axiale belasting van de duim en de belangrijkste knijpkracht na duimtrapezectomie en duimoperatie. flexor ophanging. We ontwikkelden een kadavermodel om te testen of hyperextensie van het MCP-gewricht van de duim na trapezectomie een negatief effect zou hebben op de knijpkracht en de belasting van een gereconstrueerd carpometacarpaal (CMC)-gewricht van de duim zou verhogen.

We construeerden een biomechanisch kadavermodel dat de hyperextensie van het MCP-gewricht van de duim varieerde, terwijl de axiale kracht van de CMC van de duim en de knijpkracht onder gestandaardiseerde belastingen werden gemeten. Er werden directe observaties gedaan van hoe de axiale kracht van de duim-MCC en de sleutelklem veranderen met toenemende hyperextensie van het duim-MCP-gewricht. We maten de duimgreepkracht en axiale belasting van het CMC-gewricht van de duim tot het MCP-gewricht van de duim bij 0°, 10°, 20°, 30°, 40°, 50° en 60° hyperextensie.

Er was een toename van 0,88 N (2,4%) in de axiale kracht van de CMC van de duim voor elke toename van 10° in de hyperextensie van het MCP-gewricht van de duim. We vonden een afname van 0,53 N (4,4%) in knijpkracht voor elke 10° toename in hyperextensie van het metacarpofalangeale gewricht van de duim. Dus met 60° hyperextensie van het MCP-gewricht van de duim, nam de axiale kracht door de CMC van de duim toe met 5,3 N (14,6%) en werd de grijpkracht van de sleutel verzwakt met 3,2N (26,6%), 6% )).

Met progressieve hyperextensie van het MCP-gewricht van de duim na een CMC-artroplastiek van de duim, merkten we een afname van de kracht om de sleutel vast te houden en een toename van de axiale kracht van het CMC-gewricht van de duim. De afname van de grijpkracht van de toets was groter dan de relatief kleine toename van de CMC-kracht van de duim.

Deze studie helpt bij het ophelderen van de biomechanica van het CMC-duimgewricht na hyperextensieresectie-artroplastiek van het CMC-duimgewricht en helpt bij het begrijpen van de wisselwerking tussen deze twee aandoeningen.

Temporomandibulaire gewrichtspijn (TMJ) is een complex probleem waarbij meerdere factoren op een spectrum betrokken zijn, waaronder myofasciale pijn, inwendige aandoeningen en degeneratieve ziekten, die allemaal wederzijds worden beïnvloed door psychologische factoren.

De huidige TMD-evaluatie (temporomandibulaire stoornis) kan worden ondersteund met gestandaardiseerde protocollen, maar er is vaak een combinatie van ziekteprocessen die moet worden aangepakt. De initiële behandeling moet altijd conservatief zijn, met een voorkeur voor niet-invasieve en onschadelijke maatregelen die worden ondersteund door bewijs. Daaropvolgende behandeling van myofasciale pijn kan bestaan ​​uit tricyclische antidepressiva of botulisme-injecties in gebieden met spierspasmen.

Gewrichtspijn wordt gediagnosticeerd door pijnstilling na lokale intra-articulaire analgesie. Indien succesvol kan artroscopie/artrocentese de pijn in tot 90% van de gevallen verlichten. Bovendien is artroscopie een nauwkeurig diagnostisch hulpmiddel. Als dat niet lukt, is een open operatie minder succesvol en kan uiteindelijk een gewrichtsvervanging nodig zijn. Wanneer deze laatste niet geïndiceerd zijn, maar de pijn wordt verlicht door LA, kan cryoanalgesie van het gewrichtskapsel nuttig zijn.

De indicaties voor chirurgische behandeling van ernstig carpaal tunnel syndroom (CTS) zijn controversieel. Het doel van deze studie was om de in de literatuur gerapporteerde resultaten over het loslaten van de carpale tunnel bij patiënten met ernstige CTS te beoordelen.

Een systematische review van de resultaten van carpaal tunnel release bij patiënten met ernstige CTS werd uitgevoerd volgens de richtlijnen voor geprefereerde rapportage-items voor systematische reviews en meta-analyses. Uitkomstmaten omvatten veranderingen in symptomen, sensatie (2-punts discriminatie, lichte aanraking), thenar-atrofie, kracht (knijpkracht en grip), elektrofysiologie, morfologie van de medianuszenuw en door de patiënt gerapporteerde uitkomstmaten. Resultaten worden gepresenteerd als percentages van patiënten/handen die verbeterden in de opgenomen onderzoeken.

Er werden 38 artikelen geselecteerd die 2.531 patiënten en 2.712 handen vertegenwoordigden. Van in totaal 1542 patiënten was demografische informatie over leeftijd en geslacht beschikbaar. De mediane leeftijd varieerde van 49,8 tot 83 jaar en 72% was vrouw. Alle onderzoeken die door de patiënt gerapporteerde uitkomsten voor en na de operatie beoordeelden, meldden significante verbeteringen. In verschillende onderzoeken verdwenen de paresthesieën volledig in 55% tot 98% van de handen. Gevoelloosheid trad op in 39% tot 94% van de handen. Pijn verdween volledig in 64% tot 100% en zwakte in 60% tot 75% van de handen. Tweepuntsdiscriminatie en lichte aanraking verbeterden postoperatief. Elektrische handgreep, moersleutel, statief, pulpklem voor de wijsduim en verhoogde kracht voor de duim. Motorische en sensorische amplitudes, distale motorische latenties en sensorische geleidingssnelheden waren verbeterd. Patiëntgerapporteerde uitkomsten toonden symptomatische verbetering en verminderde invaliditeit.

Patiënten met ernstige CTS kunnen symptomatische verbetering ervaren na het loslaten van de carpale tunnel. Patiënten moeten bewust worden gemaakt van de onvoorspelbaarheid van resultaten en factoren die de resultaten kunnen beïnvloeden.

Therapeutiek IV.